Morphe, de Zeilende Driehoek

De amaran is een wezenlijk nieuw soort zeilboot. Spectaculair wijd, stabiel en licht. Klik hier voor de nieuwe website over de amaran.   

IJsvloeren in koninklijk Friesland

Eerste Kerstdag 2010: Slotermeer; stille en gladde ijsvloer.
En dan zijn er nog mensen die denken dat 'het allemaal vanzelf is ontstaan'; evolutie en zo. Schaatsend zie je en voel je hoe onebrijpelijk knap God deze wereld schiep. De God van Israël, YHWH.

...waar ijs en zon elkaar raken: ingang van de vaart naar Sloten. Per ongeluk te ver geschaatst? Even op je Android mobiel naar Google maps, en je ziet jezelf als een blauwe hangglider over het meer glijden.

Gevaarlijke plekken direct afgezet; de Friezen zijn goed georganiseerd. Bij ijs wordt een soort slapende structuur wakker en wordt er in no time bewaakt, gemeten en bebakend

Stalen schuit wordt winterpaleis

Langweer. Freezing hot spot.
Van ligplaats tot parkeerplaats

Langweerder Wielen met 'mijlpaal'.

.... en ijszeilers

De 'koningin onder de vloeren': Tjeukemeer.
In nachtelijke dromen is ijs meestal een waarschuwing: iets in de persoonlijkheid is bevroren. Een mevrouw vertelde eens dat ze steeds droomde over een man onder het ijs. Ze vertelde dat ze als jonge vrouw 'met de handschoen' was getrouwd. Haar kersverse echtgenoot werkte toen als elektromonteur in Afrika. Toen ze hem in Afrika opzocht, bleek daar dat hij was omgekomen bij een kortsluiting. Ze ging direct terug naar Nederland en pakte haar leven op alsof er niks was gebeurd. Nadat ze dit had verteld, werd haar voorzichtig aangereikt dat 'de man onder het ijs' misschien deze echtgenoot was. Toen  'brak het ijs': ze barste uit in tranen en riep: 'ik voel zo'n enorme liefde'. Mét haar verdriet had ze ook alle warmte en liefde in haar onderbewuste weggestopt. Zo gaat het vaak: met onze pijn en verdriet duwen we ook de kostbare kanten van ons gevoel, van onszelf, weg onder het ijs. Dát ijs moet gebroken worden. Maar wie over schaatsen droomt als ijs er echt ligt, kan maar beter gaan schaatsen.

Brug over het Tjeukemeer
Christus, Jezus, heeft 'een weg van beton' aangelegd tussen mensen en God; tussen 'zijn Vader en onze Vader, zijn God en onze God'. Die brug kan niet stuk. Maar het is net als met schaatsen: je moet het doen, de weg begaan, de vloer betreden, om te voelen hoe waar het is.

Thunderbirds 'go'. Schaatsers als meeuwen achter een visboot.
Er ligt maar even ijs, of uit al die boerenschuren komt het meest wonderlijke materieel waarmee wordt geveegd en gemarkeerd.  Hulde.

IJszeilers bij Oosterzee.
Nooit zie je ze en opeens: tien, twintig, dertig. Heeg, Langweer, Oosterzee, overal

Friesland met toplocaties

Lapland?  Halverwege Sneek- IJlst 

Heeg.
'Diepfriezen' wilden namen zoals Heeg vervangen door de Friese namen. Dat is net niet doorgegaan, want namen als Heeg, Woudsend, IJlst en Sneek zijn tot ver over de grens merknamen van allure geworden.

Heegermeer

Als je nog thuis bent, denk je soms: 'Ach, zal ik wel gaan?'  'Koud'; 'misschien val ik' etc. Dat heet een 'approach-avoidance conflict'. Hoe dichter je iets kostbaars nadert, hoe meer er een weerstand kan zijn. Zodra je in de buurt komt van een kant van jezelf die kostbaar is, kun je ook in de buurt komen van negatieve emoties die maakten dat je die kanten van jezelf wat kwijtraakte. Dan kan er angst zijn, of schuldgevoel ('zitten ze thuis alleen, laat ik maar thuis blijven'.) Soms zijn die afwegingen reëel, vaak zijn het weerstanden die je even moet passeren. Om daarna tijdens de handeling te merken dat je beter in je vel zit, te voelen hoe kostbaar en tijdloos dit is. Mensen bij wie kanker 'uit zichzelf' afnam of verdween, lijken kort daarvoor toegang te hebben gekregen tot 'wezenlijke activiteiten of belevingen'. Voor sommigen valt schaatsen daaronder. Dan: doen!

Heegermeer, richting Fluessen, ijs zover het oog reikt. Hier komen mensen uit heel Nederland naar toe. December 2010 is al historisch.